به مهماني هم مي روند

الان از دانشگاه بر گشتم.با تمام خستگي شديدي كه داشتم خبري خواندم و آنقدر دلم شكست كه نتوانستم به استراحت بروم.رسول ملاقلي پور فوت كرد!براي كساني كه فيلمهاي دفاع مقدس او را مي ديدند و در عين حال حساب شهدا را از ديگران جدا مي كردند خبرفوت او تاب آوردني نيست.سايتها در مورد آنكه پس از ملاقات همسر شهيد باكري و با الهام از گفته هاي او فيلم هيوا را مي سازد خبري گذاشته اند و خدا مي داند كه موجودي عزيزتر از باكري هنوز چشم به جهان نگشوده است. آثار كمال تبريزي و ملاقلي پور بود كه زندگي و مانيفست شهدا را كه گاها مورد سواستفاده نيز قرارگرفته است را به اذهان نسل امروز نزديك كردند. ممكن است در مخيله برخي نگنجد كه چگونه در كنج قلب هنرمندي مثل ملاقلي پور با آن سبيل كلفت و هيكل درشتش ممكن است گنجشگكي لانه داشته باشد.اما واقعيت اين است كه هرگاه فيلمي ديدي ، نوشته اي خوانديد ، موسيقي شنيديد يا نقاشي ديديد كه متاثرتان كرد بي شك بدانيد كه دل سوخته اي در سينه سازنده آن مي تپد يا در بهترين حالت خالق عاشقي دارد.دل عاشق هميشه با ظاهري نحيف و هملت وارنمي آيد .اي بسا سياستمداران كه در پس پرده قاطعيت خويش دلي عاشق را مهمانند يا دلي سوخته را!بهر حال ملاقلي پور نزد باكري به ديار عدم شتافت و اگر شاهكار "گاهي به آسمان نگاه كن " تبريزي را ديده باشيد مي دانيد كه اين جنس همه مهمان همند.گاهي به همراه فرزند يكي از شهدا به بهشت زهرا مي رفتم ، در اين ملاقاتها در يافتم كه حتي از پشت سنگ سرد نيز مي توان گرماي قلوب عاشق را حس كرد.