شرايط اين روزهاي كشور و منطقه و براي اولين بار تهديد هاي علني مقامات نظامي كشورمان در برخورد با تجاوز احتمالي نشانه هايي از نزديكي تقابل نهايي با غرب و اسراييل را نشان مي دهد. علاوه بر آن اگر قيمت نفت را شاخصي مناسب از ثبات منطقه در نظر گرفته و آنرا با قيمت نفت در ماههاي منتهي به جنگ عراق مقايسه كنيم نشانه هاي مشابهي را مشاهده مي كنيم.
در اين ميان كه پرونده تروريسم از طرف غرب به اولويت اول تقابل با ايران منتقل شده ، پرونده هسته اي نيز گرچه مانند سابق ابزاري كاربردي و قانع كننده براي برخورد با ايران نمي باشد اما موضوعي است كه پرونده تروريسم را حول امنيت اسراييل پشتيباني مي كند. اين روزها هر چقدر مساله تحريم هاي سازمان ملل به دليل مخالفت چين و روسيه فرسايشي تر مي شود موضوع دخالت ايران در عراق ، افغانستان و لبنان از يك سو و موضوع تهديد اسراييل با جنگ افزار هسته اي از سوي ديگر از طرف غرب بسيار پر رنگتر مطرح مي شود. به نظر مي رسد همانقدر كه آمريكا و اسراييل اصرار بر تقابل سريع و شديد با ايران را دارند ، مقامات ايراني نيز از رخداد هر چه سريعتر اين تقابل استقبال مي كنند چرا كه تحريمهاي يكجانبه و نسبتا تاثير گذار اخير آمريكا در كنار تحريمهاي سابق سازمان ملل، در بلند مدت موجب تحليل رفتن نيروي دفاعي ايران شده و ممكن است معادله جنگ را بسيار آسان به نفع غرب بچرخاند. از اين رو در حاليكه هر دو طرف كاملا آماده رويارويي نظامي هستند اما شكاف در هيات حاكمه آمريكا ( بخصوص كنگره و كاخ سفيد) و گرفتاري آمريكا در عراق مانع آغاز اين درگيري از سوي آمريكا شده است . انكار هرگونه برنامه نظامي از سوي كاخ سفيد در كنار تحركات اخير اسراييل نشان مي هد كه آلترناتيوي ديگر يعني طرح آغاز تقابل از جانب اسراييل و دخالت آمريكا در مرحله بعد فعال شده است كه در صورت آغاز چنين تقابلي كل هيات حاكمه آمريكا اعم از كنگره و كاخ سفيد مقابل عمل انجام شده قرار گرفته و به عنوان متحد ديرين اسراييل به ناچار به ميدان كشانده مي شوند.
No comments:
Post a Comment